A02BC01 Омепразол (Omeprazole)

Бензимидазолмен орнын басқан омепразолға немесе қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдық; нелфинавирмен бір мезгілде қолдану; туа біткен фруктоза жақпаушылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы немесе сахараза-изомальтаза жеткіліксіздігі (құрамында сахароза болғандықтан) бар пациенттерге; қалқанша безінің патологиясы бар емделушілер (препарат құрамындағы эритрозин (Е 127) азо-бояғышының болуына байланысты); балалар және 18 жасқа дейінгі жасөспірімдер (дәрілік заттың құрамында балаларға қолдануға тыйым салынған азо-бояғыштар тартразин (Е 102) және эритрозин (Е 127) болуына байланысты)

Кез келген үрейлі симптомдар болғанда (мысалы, еріктен тыс едәуір салмақ жоғалту, қайталамалы құсу ұстамалары, дисфагия, қан аралас құсу, анемия немесе мелена), сондай-ақ асқазан ойық жарасы болғанда қатерлі ісіктің бар-жоғын анықтау қажет, өйткені емдеу симптомдарды жеңілдетуі және диагноз қойылуын кідіртуі мүмкін.

Омепразол, тұз қышқылы сөлінісін бөгейтін барлық препараттар сияқты, гипо- және ахлоргидрия салдарынан В12 дәруменінің (цианокобаламин) сіңуін төмендетуі мүмкін. Бұл дене салмағы төмен немесе ұзаққа созылатын емде В12 дәруменінің сіңуі төмендейтін қауіп факторлары бар пациенттерде ескерілу керек. Омепразол - CYP2С19 тежегіші.

Үш айдан аса, көптеген жағдайларда бір жыл бойы ПСТ алған пациенттерде ауыр гипомагниемия жағдайлары хабарланды. Шаршау, тетания, сандырақтау, құрысулар, бас айналу және қарыншалық аритмия сияқты күрделі гипомагниемия симптомдары байқаусыз басталуы және үнемі көрініс бермеуі мүмкін. Гипомагниемиясы бар пациенттердің көбінде магний орнын толтыруда және ПСТ қолдануды тоқтатуда жай-күйі жақсарған.

ПСТ емінің ұзаққа созылуы немесе дигоксинмен немесе гипомагниемияны туындатуы мүмкін дәрілік препараттармен (мысалы, диуретиктер) бірге ПСТ қолдану күтілетін пациенттерге ПСТ емі басталғанша және емдеу кезінде мезгіл-мезгіл магний деңгейін анықтап отыру қажет.

Стивенс-Джонсон синдромын (SJS), уытты эпидермиялық некролизді (TEN), эозинофилиямен және жүйелік симптомдары бар дәрілік реакцияларды (DRESS синдромы) және өмірге қауіп төндіретін немесе өлімге әкелетін жайылған экзантематозды пустулоз (AGEP) қоса алғанда, ауыр тері жағымсыз реакцияларын (SCAR) омепразолмен емдеуге байланысты өте сирек жағдайлар туралы хабарланды.

ПСТ, әсіресе, егер үлкен дозаларда және ұзақ уақыт бойы (>1 жыл) қолданылса, көбінесе егде жастағы адамдарда немесе басқа да мәлім болған қауіп факторлары бар болса ортан жілік, білезік және омыртқа бағанының сынуларының қаупін арттырады. Зерттеу деректері ПСТ жалпы сынулар қаупін 10-40% арттыруы мүмкін екенін айғақтайды. Кейбір жағдайларда ол басқа да қауіп факторларымен байланысты болуы мүмкін. Остеопороз қаупі бар пациенттер қолданыстағы клиникалық нұсқауларға сәйкес емделіп, қажетті дозаларда Д дәрумені мен кальций алуы тиіс.

Бауырдыңауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде омепразолмен ұзақ ем тағайындағанда және кларитромицинмен бір мезгілде қолданғанда омепразол дозасын түзету қарастырылуы тиіс.

ПСТ қолданудан кейде терінің жеделге жуық қызыл жегіден(SCLE) зақымдануы пайда болуы мүмкін. Теріде және артралгиямен бірге жүретін, әсіресе күн сәулесі әсер етуі мүмкін бөліктерінде білінулер туындағанда дереу дәрігерге қаралу керек және омепразолды тоқтату мүмкіндігін қарастыру керек. Анамнезінде ПСТ қолданудан кейін терінің жеделге жуық қызыл жегісі дамуының болуы басқа да ПСТ қолдануда осы аурудың пайда болу қаупін жоғарылатуы мүмкін.

Хромогранин А (CgA) деңгейінің жоғарылауы нейроэндокриндік ісіктерді зерттеу нәтижелеріне ықпалын тигізуі мүмкін. Медициналық қызметкерлер CgA деңгейін бағалауға дейін 5 күн бұрын омепразолмен емдеуді уақытша тоқтатып, егерCgA бастапқы деңгейлері жоғары болса, емді тоқтатқан соң 14 күннен кейін зерттеуді қайталауы тиіс.

ПСТ-мен емдеу сальмонелла және кампилобактер сияқты асқазан-ішек инфекцияларының даму қаупінің аздап ұлғаюына әкелуі мүмкін, ал ауруханаға жатқызылған пациенттерде Clostridium difficile болуы да ықтимал.

Емдеудің барлық ұзақ мерзімдік әдістеріндей, әсіресе емдеу кезеңі 1 жылдан асқан кезде, пациенттер тұрақты бақылауға алынуы тиіс.

Омепразолмен емдеу кезінде төмендеген асқазандағы қышқылдылық сіңу механизмі асқазан сөлінің рН байланысты басқа дәрілердің сіңуінің төмендеуіне немесе жоғарылауына әкелуі мүмкін.

Плазмадағы нелфинавир мен атазанавир деңгейлері омепразолмен бірге енгізген кезінде төмендейді.

Омепразолды атазанавирмен қатарлас енгізу ұсынылмайды.

Омепразол (тәулігіне 20 мг) мен дигоксинді бірге қолдану дигоксин биожетімділігінің 10% артуын туындатты. Егде жастағы тұлғаларда дигоксин мен омепразолды жоғары дозаларда абайлап қолдану қажет.

Дені сау еріктілерде жүргізілген зерттеулердің нәтижелері клопидогрел (бастапқы доза 300 мг/тәуліктік демеуші доза 75 мг) мен омепразол (тәулігіне 80 мг пероральді) арасындағы фармакокинетикалық (ФК)/фармакодинамикалық (ФД) өзара әрекеттесулері клопидогрелдің белсенді метаболиті орта есеппен 46%-ға және тромбоциттер агрегациясының максималды тежелуі орта есеппен 16%-ға экспозициясының төмендеуіне әкелетінін көрсетті.

Позаконазол, эрлотиниб, кетоконазол және итраконазол сіңірілуі омепразолмен бір мезгілде қолданғанда едәуір төмендейді, сондықтан олардың клиникалық тиімділігі де төмендейді.

Позаконазол мен эрлотинибті омепразолмен бір мезгілде қолдану ұсынылмайды.

CYP2C19 жүйесімен метаболизденетін белсенді заттар

Омепразол - омепразолды метаболиздейтін негізгі фермент CYP2C19 орташа тежегіші. Демек, CYP2C19 ферментімен де метаболизденетін қатарлас белсенді заттар метаболизмі төмендеп, осы заттардың жүйелі әсер етуі артуы мүмкін. Ондай препараттардың мысалдары R-варфарин және К дәруменінің басқа антагонистері, цилостазол, диазепам мен фенитоин болады.

Омепразол мен саквинавир/ритонавирді бір мезгілде қолдану қан плазмасында саквинавир концентрациясының шамамен 70% дейін ұлғаюына алып келді, бұл АИТВ жұқтырған пациенттердегі препарат жағымдылығының жақсы болуымен байланысты.

Омепразолды бір мезгілде қолдану қан сарысуындағы такролимус деңгейінің жоғарылауына әкелуі мүмкін. Такролимус концентрациясын, сондай-ақ бүйрек қызметін (креатинин клиренсін) мұқият бақылау керек. Қажет болса, такролимус дозасын түзету керек.

Бауыр функциясының ауыр дәрежесінде ұсынылатын доза 10-20мг

Доза коррекциясын қажет етеді

Қолдануға тек ана үшін пайда ұрыққа төнетін ықтимал қауіптен басым жағдайда ғана жол беріледі

Емізу кезеңінде қолдану ұсынылмайды

бас ауыру, іштің ауыруы, іш қату, диарея, метеоризм, жүрек айну/құсу, асқазанда безді кистаның пайда болуы (қатерсіз), ұйқысыздық, бас айналу, парестезия, ұйқышылдық, вертиго (кеңістікте бағдардың бұзылуы),бауыр ферменттері деңгейінің жоғарылауы, дерматит, қышыну, бөртпе, есекжем, шеткері ісіну, гипокальциемияға байланысты ортан жілік, білезік, омыртқа бағанының сыну қаупінің артуы, дімкәстану, шеткері ісінулер. Сирек: лейкопения, тромбоцитопения, қызба, ангионевротикалық ісіну және анафилаксиялық реакциялар, анафилаксиялық шок сияқты аса жоғары сезімталдық реакциялары, гипонатриемия, сананың шатасуы, депрессия, сезу қабілетінің бұзылуы, анық көрмеу, түйілуі, ауыздың кеберсуі, стоматит, асқазан-ішек жолының кандидозы, сарғаюмен немесе онсыз гепатит, алопеция, фотосенсибилизация, жедел жайылған экзантематозды пустулоз (AGEP), эозинофилиямен және жүйелік симптомдармен дәрілік реакция (DRESS синдромы), артралгия, миалгия, интерстициальді нефрит, қатты тершеңдік, агранулоцитоз, панцитопения, елестеулер, бауыр жеткіліксіздігі, бауыр ауруы бар пациенттердегі энцефалопатия, мультиформалы эритема, Стивенс-Джонсон синдромы, уытты эпидермалық некролиз (TEN), әлсіздігі, гинекомастия, гипомагниемия (ауыр гипомагниемия гипокальциемияға әкелуі мүмкін), гипомагниемия гипокалиемиямен де байланысты болуы мүмкін, микроскопиялық колит, жеделге жуық қызыл жегі

Он екі елі ішектің ойық жаралы ауруы бар пациенттерде өршу сатысында ұсынылатын дозасы тәулігіне бір рет 20 мг құрайды.

Он екі елі ішектің ойық жарасы қайталануының алдын алу үшін H.pylori тестітеріс пациенттерге немесе H.pylori эрадикациясы мүмкін болмайтын жағдайларда ұсынылатын дозасы тәулігіне бір рет 20 мг құрайды. Асқазанның ойық жарасын емдеу. Ұсынылатын дозасы – тәулігіне бір рет 20 мг.

Асқазанның ойық жаралы ауруы қайталануларының профилактикасында емдеуге жауабы нашар асқазан ойық жарасы бар пациенттерге қайталанудың профилактикасы үшін тәулігіне бір рет 20 мг дозасыұсынылады. Қажет болған жағдайда дозаны тәулігіне бір рет 40 мг дейін арттыруға болады.

ҚҚСП қабылдаумен байланысты асқазан мен он екі елі ішектің ойық жарасын емдеу үшін ұсынылатын дозасы тәулігіне бір рет 20 мг құрайды.

ҚҚСП қабылдаумен байланысты асқазан мен он екі елі ішектің ойық жаралы ауруының профилактикасы, қауіп тобындағы пациенттерде (60 жастан асқан, анамнезінде асқазанның немесе он екі елі ішектің ойық жарасы бар, сондай-ақ асқазан-ішектен қан кету бар пациенттер) ҚҚСП қабылдаумен байланысты асқазан мен он екі елі ішектің ойық жараларының профилактикасы үшін ұсынылатын доза күніне бір рет 20 мг омепразол құрайды.

Рефлюкс-эзофагитті емдеу ұсынылатын дозасы – тәулігіне бір рет 20 мг. Пациенттердің көпшілігінде ойық жараның жазылуы төрт апта ішінде жүреді. Препарат қабылдаудың алғашқы курсынан кейін толық жазылу басталмаған жағдайда, әдетте, қайталанатын 4 апталық емдеу курсы тағайындалады, соның барысында жазылуға қол жетеді.

Рефлюкс-эзофагиттің ауыр түріне шалдыққан пациенттерге тәулігіне бір рет 40 мг омепразол ұсынылады; ойық жараның жазылуы, әдетте, сегіз аптаның ішінде басталады.

Симптоматикалық гастроэзофагеальді рефлюкс (ГЭРБ) ауруын емдеуұсынылатын дозасы – тәулігіне 20 мг,ең көбі 14 күн. Пациенттер тәулігіне 10 мг дозаға жақсы жауап беруі мүмкін, сондықтан дозаны әркімге жеке таңдау жоққа шығарылмайды.

Золлингер-Эллисон синдромы бар пациенттерге препаратты әркімге жеке дозалаумен тағайындайды және емдеуді клиникалық көрсетілімдер бойынша қанша қажет болса, сонша ұзақ жалғастырады. Ұсынылатын бастапқы дозасы асқазан сөлінің өндірілуін демеу мақсатында тәулігіне бір рет 60 мг.